تا همین چند وقت پیش اگه پدر، مادر، یا دانش آموزی دربارۀ انتخاب رشتۀ تحصیلی ازم نظر میخواست، با توجه به علاقه و تواناییش بطور زیادی رشته مهندسی کامپیوتر یا هوش مصنوعی رو توصیه میکردم...اما واقعیتش خبرها و مطالب درباره هوش مصنوعی از جمله این مطلب استاد کامپیوتر دانشگاه برکلی منو متقاعد کرد که محتاطانه تر نظر بدم

او گفته ، در گذشته برای دانشجویان نه چندان تاپم در رشته کامپیوتر حداقل چندین موقعیت کاری جذاب پیش میومد اما الان حتی تاپ ترین و باهوش ترین دانشجویانم تماس میگیرن و میگن هیچ کاری نتونستن پیدا کنن... و این روند ادامه داره و گسترش هم پیدا خواهد کرد... و در ادامه در این ارتباط هشدار میده

در قسمت کامنت ها بسیاری از دانشجویان نظرش رو با بیان تجربیات شون تایید کردن.

واقعا با هوش مصنوعی در بسیاری از موارد کمک گرفتن از دیگران داره کم رنگ میشه و من هم حتی در دانشگاه دارم اینو حس میکنم... اینکه دانشجویان تحصیلات تکمیلی برای انجام کار تحقیقی شون کمتر سراغ استادهای خودشون میرن

بنظر میرسه در دنیای امروز بیش از گرفتن یک مدرک خاص، آنچه میتونه تا حدی تضمین کننده یک شغل و زندگی مناسب باشه مهارت هایی مانند تفکر نقادانه، تفکر خلاق، مهارت تصیم گیری، ارتباط و هوش هیجانی باشه. بنابراین باید اینها رو در خودمان و دیگران تقویت کنیم.

اگرخیلی صادقانه تر و آینده نگرانه تر بخوام بگم حتی با تقویت همه توانایی ها، و همانطور که بسیاری اذعان دارن اشغال بسیاری از مشاغل با هوش مصنوعی اجتناب ناپذیر به نظر میرسه چونکه اونها دقیق تر، ماهرتر و ارزان تر و میخوام بگم حتی دلسوزتر هستند یا خواهند بود

بخاطر آگاهی از همین مسئله هست که بسیاری کشورها از جمله عربستان سعودی در حال سرمایه گذاری بسیار عظیمی در زمینه توسعه گردشگری و سرگرمی هستن تا بتونن از طریق درآمدهایی که کسب میکنن بتونن از کسانی در قبال فناوری بیکار میشن حمایت مالی کنن ، کاری که برخی از کشورها مانند سوییس  تقریبا از ده سال قبل با تدوین قوانینی شروع  کردن

اخیرا هم جیمی دایمن تاجر و رییس یکی از بزرگترین بانک های آمریکا گفته بود "بخاطر توسعه هوش مصنوعی و پیشرفت علم، فرزندان مان براحتی تا صد سالگی زندگی خواهند، سرطانی درکار نخواهد بود و بیش از سه روز در هفته لازم به کار کردن نیست بنابراین برای زندگی آینده باید فکری کرد"

بله آماده نبودن برای آینده یعنی تقریبا یعنی آینده ای نداشتن