پیشرفتها در زمینۀ هوش مصنوعی و کامپیوتر باعث ایجاد رباتهای اجتماعی شده است که بسیاری از آنها قادرند از روی حالتهای چهره و روش های دیگر هیجان های مختلف ما مانند ترس، خوشحالی و اشتیاق ، نگرانی یا خشم را تشخیص دهند و حتی بر اساس آن ها به ما پاسخ دهند.
اما ربات اجتماعی (Social Robot) چیست؟
ربات اجتماعی رباتی است که توانایی تعامل با انسانها و دیگر رباتها را دارد. رباتهای اجتماعی با استفاده از هوش مصنوعی توسعه مییابند و اغلب به حسگرها، دوربینها، میکروفونها و سایر فناوریها مجهز هستند تا بتوانند به لمس، صداها و نشانههای بصری پاسخ دهند، درست مانند انسانها.این رباتها اشکال و اندازههای مختلفی دارند؛ از چهرههای انسانی روی پایههای ثابت گرفته تا توله سگهای پشمالویی که دم شان را تکان می دهند(+).
بیشتر افراد هنگام فکر کردن به رباتهای اجتماعی، آنها را به عنوان رباتی تصور میکنند که قادر به درک قصد و حالت روحی انسانهاست، درست مثل خود انسانها.
رباتهای اجتماعی چگونه استفاده میشوند؟
علیرغم اینکه ربات هنوز به مرحلۀ خودآگاهی و انسان گونه بودن نرسیدن، اما می توانند به کودکام و بزرگسان همدلی و هوش هیجانی را آموزش دهند و یا آنها را در انسان ها تقویت کنند. بطوری که کودکان با این رباتها بازی می کنند، صحبت می کنند و حتی آنها را مثل حیوان خانگی در آغوش میگیرند.
همچنین رباتهای اجتماعی اغلب به عنوان ابزارهای پشتیبانی و همراهی در توسعه کودکان، به ویژه در زمینه درمان اوتیسم و یادگیری اجتماعی-عاطفی، کاربرد دارند. حیوانات خانگی رباتی حتی میتوانند نوعی درمان موثر برای افراد مبتلا به زوال عقل باشند.
رباتها اجتماعی همچنین در انبارها و کارخانهها برای حمل و نقل کالا کار میکنند و به عنوان پلتفرمهای تحقیق و توسعه به محققان اجازه میدهند تا تعامل انسان و ربات را مطالعه کنند و پیشرفتهای بیشتری در این حوزه به دست آورند.
این رباتها در هتلها به عنوان دربان و در مکانهای عمومی مانند مراکز خرید برای ارائه خدمات مشتری استفاده میشوند.
بسته به تعریف شما از ربات، رباتهای اجتماعی حتی میتوانند بیشتر شخصی شوند. وقتی که در جیبمان نیستند، گوشیهای هوشمند از ابزارهای هوش مصنوعی اجتماعی داخلی مانند Siri استفاده میکنند تا از ترافیک جلوگیری کنند، پیامها را بنویسند و رویدادها و جلسات را به تقویممان اضافه کنند (+).
دکتر عبدالله قاسم تبار عضو هیات علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی می باشد. او دورۀ کارشناسی خود را در دانشگاه شیراز در رشته تعلیم و تربیت کودکان گذارند. بعد از آن وارد مقطع کارشناسی ارشد رشتۀ تکنولوژی آموزشی (علم آموزش و یادگیری) دانشگاه خوارزمی شد. دوره دکتری خود را هم در همین رشته در دانشگاه علامه طباطبایی به پایان رساند. ایشان همچنین دورۀ تحقیقاتی خودش با موضوع انگیزه و یادگیری را در دانشگاه ژنو سوییس گذراند.
هیچ نظری ثبت نشده است