با پیشرفت هوش مصنوعی و چت بات ها مانند چت جی پی تی، افراد زیادی در سرتاسر دنیا تمایل پیدا کردن تا درد و دل هاشون بیشتر با هوش مصنوعی در میون بذارن تا آدما :)
حالا گروهی از پژوهشگران در دانشگاه ملی سنگاپور اومدن ببینن استفاده اینگونه از این ابزارها چقد میتونه برای افراد پیامدهای مثبت داشته و یا مفید باشه براشون (+)
برای این کار 150 نفر از دانشجویان رو به گروه تقسیم کردن از یه گروه خواستن هیجانات منفی شون رو به مدت 10 دقیقه در یک فایل ورد بنویسن و از گروه دیگه خواستن درد و دل هاشون رو با چت بات مخصوصی که برای این کار طراحی شده در میون بذارن. از گروه دوم خواسته شد که با چتبات مثل یک دوست پیامکی تعامل داشته باشن و یک گفتگوی رفتوبرگشتی رو انجام بدن
با توجه به سنجش های انجام شد مشخص شد که درد و دل یا تخلیه هیجانی با هوش مصنوعی اگرچه هیجانات منفی مانند خشم و ناامیدی رو کاهش داده اما نتونسته باعث بشه که فرد احساس کنه حمایت اجتماعی داره و از حس تنها بودنش کم نشده
پژوهشگران کاهش خشم و ناامیدی روبه توانایی چت بات ها در ارائه پاسخهای شخصیسازی شده در زمان واقعی نسبت دادن، که ممکنه به شرکتکنندگان کمک کنه تا احساس اعتبار کنند و ابراز باز احساسات را تشویق کنند.
در ارتباط با اینکه هوش مصنوعی نتونست به حمایت اجتماعی و کاهش احساس تنهایی کمک کنه بخاطر این بود که شرکتکنندگان احتمالاً متوجه شدن که چت بات هوش مصنوعی، علیرغم تواناییهای مکالمهاش، یک شخص واقعی نیست.
دکتر عبدالله قاسم تبار عضو هیات علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی می باشد. او دورۀ کارشناسی خود را در دانشگاه شیراز در رشته تعلیم و تربیت کودکان گذارند. بعد از آن وارد مقطع کارشناسی ارشد رشتۀ تکنولوژی آموزشی (علم آموزش و یادگیری) دانشگاه خوارزمی شد. دوره دکتری خود را هم در همین رشته در دانشگاه علامه طباطبایی به پایان رساند. ایشان همچنین دورۀ تحقیقاتی خودش با موضوع انگیزه و یادگیری را در دانشگاه ژنو سوییس گذراند.
هیچ نظری ثبت نشده است